|
DSWS : DSWS/TR : Haber ve Analiz
Yazıcıya hazırla
Kanadalı Fiat Chrysler işçilerinden uluslararası mücadele yönünde güçlü destek
Jerry White
7 Eylül 2015
İngilizce’den çeviri (24 Ağustos 2015)
Ontario’daki Brampton fabrikasında çalışan Fiat Chrysler işçileri, 22 Ağustos Cumartesi günü, Dünya Sosyalist Web Sitesi Otomotiv İşçileri Bülteni’nin kampanyacılarını sıcak bir şekilde karşıladılar. ABD’li ve Kanadalı kampanyacılardan oluşan bir ekip, bülteni Oshawa tesisindeki General Motors (GM) işçilerine dağıttıktan bir gün sonra, Fiat Chrysler tesisine gittiler.
Hem Oshawa hem de Brampton, altı milyonu aşkın nüfusuyla, Kanada’nın en kalabalık bölgesi ve Kuzey Amerika’daki en kalabalık anakent alanlarından birine sahip olan Büyük Toronto Bölgesi’nde (GTA) yer alıyor.
1986’da kurulan ve aslen American Motors Corporation’ın sahip olduğu Fiat Chrysler fabrikası, iki vardiyada 3.418 işçiyi istihdam ediyor. Buradaki işçiler, geçtiğimiz yıl, 222.829 adet Dodge Charger, Dodge Challenger ve Chrysler 300 modeli ürettiler.
Bununla birlikte, fabrika için hiçbir gelecek planı bulunmuyor. Bu yılın başında, Fiat Chrysler’in (FCA) patronu Sergio Marchionne, Kanada “üretmek için en ucuz alan diyebileceğim yer değil” şikayetinde bulunmuştu. FCA, aynı GM ve Ford gibi, eski Kanadalı Otomotiv İşçileri sendikası (CAW) Unifor’dan daha fazla ücret ve yan ödeme tavizlerinin yanı sıra, Kanada ve Ontario yönetimlerinden ek vergi indirimleri almak için daha fazla işten çıkarma ve fabrika kapatma tehditlerini kullanıyor.
1985’te, CAW sendikası, otomotiv işçilerini küresel otomobil imalatçılarına karşı savunmak için Kanadalı bir yol olduğunu iddia ederek, Birleşik Otomotiv İşçileri sendikasından (UAW) ayrılmıştı. CAW’nin şirketlere teklif edebileceğini düşündüğü, uygun döviz kuru ve sübvanse edilen sağlık hizmetleri üzerine kurulu maliyet avantajları, ABD’de UAW tarafından verilmiş on milyarlarca dolarlık ödünler ve Meksika’daki daha da düşük ücret oranları eliyle uzun süredir dinamitlenmiş durumda. 2000’den bu yana, Kanada’da, yaklaşık 55.000 otomotiv üretimi ve otomotiv parçası işi ortadan kaldırıldı ve beş montaj tesisi kapatıldı.
Cumartesi gündüz vardiyasından çıkan işçiler Otomotiv İşçileri Bülteni’ni istekli bir şekilde aldılar; onların çoğu, ABD’deki General Motors, Ford ve Fiat Chrysler işçilerinin karşı karşıya olduğu halihazırdaki toplu sözleşme mücadelesini tartışmak için durdu. İşçiler, WSWS ekibinin, şirketlerin işçiyi işçiye kırdırmasına izin veren UAW ve Unifor sendikalarının ulusalcılığına yönelik eleştirilerine de olumlu tepki verdiler.
Fabrikada dört yıldır geçici bir yarı zamanlı işçi olarak çalışan Paul, WSWS’ye, “Onların, iş güvenliği ve burada sahip olduklarımızı korumak için mücadele etmeye çalıştıklarına inanıyorum. Fakat sorun şu ki, şirket, ücretleri daha fazla indirmek ve özellikle montajda, yapılan işleri çok daha ağırlaştırmak istiyor. İşler daha hızlı ve üretim arttı. Bir vardiyada yaklaşık 450 araba yapıyorlar. İşe başladığımdan bu yana işler değişti. Birçok kesinti oldu ve hala oluyor. Onlar tasarruf etmeye çalışıyorlar.”
Paul, sözlerini şöyle sürdürdü: “Onlar WCM’yi [dünya standardında üretim] verimliliği arttırmak için bir taktik olarak kullanıyorlar fakat verimliliği arttırma yoluyla işleri zorlaştırıyorsunuz. Çünkü daha fazla [iş yükü] ekliyorsunuz ve birçok işçi [buna] ayak uyduramıyor. Ayrıca, işgücü de yaşlı. Bu tesiste 2005’ten beri büyük bir işe alım olmadı ve onların işe aldıklarının hepsi, boşluğu doldurmak için alınan öğrenciler. Ayrıca, bize artık aynı ücret ödenmiyor.”
Paul, konuşmasını, “Chyrsler’in iflasından önceki yıllarda ücretler aynıydı ve örneğin, Cumartesi çalıştığımızda, hangi saatte geldiğine bakılmaksızın bir buçuk katı ücret alıyorduk. Şimdi, Cumartesi günü bir buçuk kat fazla ücret almak için haftada 40 saat çalışmanız gerekiyor. Önceden bu tam zamanlı çalışanlarla aynıydı. Onlar, kar etme adına tam zamanlı çalışanların yan ödemelerini de kestiler.” diyerek bitirdi.
Kıdemli bir işçi, “Eğer bir zam alır ve saatte 35 dolardan fazla kazanırsak, ücretimiz motor montaj işçileri düzeyinde olacak ve emekli maaşımız ayda 300 dolar artacak. Onlar bunun olmasını istemiyorlar. Ücretlerimizi arttırmak yerine bize tek seferlik prim vermek istemelerinin nedeni bu.” dedi.
27 yaşındaki bir başka işçi, çekip gitmek için sabırsızlandığını ve üç yıldır gün saydığını söyledi. O, daha on yıl önce, tamamlama atölyesinde 27 kişinin olduğunu, şimdi ise daha fazla iş yapan 14 kişinin kaldığını anlattı.
Birçok ikinci kademe işçisi durup WSWS ekibiyle konuştu. Onlar, Unifor sendikasına yönelik eleştiriyi anında kabul ettiler ve UAW’nin ABD’deki yaklaşan toplu sözleşmesine oldukça ilgi gösterdiler. Onlar, UAW sendikasının vereceği tavizlerin, zaten berbat olarak tanımladıkları çalışma ve yaşam koşulları için ne anlama geleceği konusunda endişeliydiler. İşçiler, bir kampanyacıdan, çalışma arkadaşlarına dağıtmak üzere, kendilerine daha fazla bülten vermesini istediler.
Kampanyacıları, şirket mülkünü terk etmemeleri durumunda tutuklamakla tehdit etmek üzere bir güvenlik görevlisi gönderildi. Bu güvenlik görevlisi, kampanyacılar ikinci kademe işçilerin otobüs beklediği bir durağa gittiğinde (çoğunun ücreti araba almaya yetmeyecek kadar düşük), bültenlerin burada da dağıtılamayacağında ısrar etmek için geldi.
O noktada, genç bir işçi kampanyacının yanına geldi ve “Bana bir demet ver, onları ben dağıtacağım.” dedi. Tesisin yakınındaki perakende dükkanlarının birindeki genç bir işçi, WSWS’ye, fabrikanın kapanmasının Brampton’ın 524.000 sakini için ne anlama geleceğini anlattı:
Bu çevrede yaşayanların büyük bir kısmı Chrysler işçisidir. Onlar aynı zamanda bu dükkanları destekliyorlar. Vardiyaları bittiğinde burada durup bir şeyler alıyorlar. Dükkan sahiplerinden biri, günde 4.000 dolarlık sigara sattığını söylüyor.
Fabrikaları kapattıkları zaman ne olduğunu görebilirsiniz. Detroit bitti. Çoktandır, Detroit’in sadece yüzde 20’si gerçek bir kent. Bu adamlar, şirketleri güçlendirenlerin altını oyarak işe devam ediyorlar.
Genç işçi, ayrıca, sendikaların işçileri birleştirmediğini, aksine “onları böldüklerini” söyledi: “[işçiler onların] umurlarında değil. Önemli olan, dolar. Kim daha ucuza getirirse, tesisi oraya kurarlar. Onlara on yıl verin, her şey makineleştirilecek. Burada sadece birkaç yüz insan kalacak.”
O, genç kuşağın ne ile karşı karşıya olduğunu yorumlarken, “Bizim için daha zor olacak, bu kesin.” dedi.
Sayfanın başı
Okuyucularımız: DSWS yorumlarınızı bekliyor. Lütfen e-posta gönderin.
Telif Hakkı 1998-2017
Dünya Sosyalist Web Sitesi
Bütün hakları saklıdır
|
