|
DSWS : DSWS/TR : Haber ve Analiz
Yazıcıya hazırla
İkinci UAW-FCA satış sözleşmesine “hayır” oyu verin! Her fabrikada taban komiteleri inşa edin!
WSWS Otomotiv İşçileri Bülteni
17 Ekim 2015
İngilizce’den çeviri (13 Ekim 2015)
Dünya Sosyalist Web Sitesi (WSWS) Otomotiv İşçileri Bülteni, Fiat Chrysler (FCA) işçilerini, Birleşik Otomotiv İşçileri sendikasının (UAW) kabul ettirmeye çalıştığı en son şirket yanlısı anlaşmayı reddetmeye çağırıyor. Bu toplu sözleşme, bu ayın başında 2’ye 1 oranında reddedilen anlaşma üzerinde yalnızca ikincil derecede küçük değişikliklerle, FCA’nın tüm temel taleplerini korumaktadır.
Son anlaşmasının “hayır” oyuyla karşılaşmasından şaşkına dönen UAW, anlaşmayı pazarlamak için, FCA’nın CEO’su Sergio Marchionne’nin yakın bir dostu olan başkan Dennis Williams’ın medya seslendirmesiyle “baş pazarlamacı” bir New York halkla ilişkiler firmasını kiraladı. O, bu toplu sözleşmenin, ilk anlaşma üzerinde önemli iyileştirmelerle birlikte, “şimdiye kadar görüştüğümüz en verimli sözleşmelerden biri” olduğunu iddia ediyor.
UAW’nin konumu çelişkilerle doludur. İlk olarak, sendikanın, ilk sözleşmenin yenilgisine yardım etmedeki rolü nedeniyle WSWS Otomotiv İşçileri Bülteni’ni kızgın bir şekilde ihbar etmiş olduğunu belirtmek gerekiyor. AFL-CIO’nun Detroit merkezdeki baş avukatı, WSWS’yi, “kızıl kıyafet giymiş solcu akbaba” diye topa tutarken, Williams, ezici “hayır” oyunun ardından “insanları galeyana getirmek”ten hoşlanan “dışarıdaki gruplar”a öfke kusmuştu. Sözleşmeyi reddeden işçiler, sanki onlar bir satış sözleşmesini gördüklerinde bunu anlamaktan acizlermiş gibi, “sosyal medya” tarafından “yanlış bilgilendirilmiş” olmakla yaftalandılar.
Şimdi, iddia edildiğine göre, “hayır” oyu, UAW’nin şimdiye kadar görüştüğü en iyi sözleşmelerden birini üretmiş oluyor! Eğer bu doğru olsaydı, Williams and Co. firmasının WSWS Otomotiv İşçileri Bülteni’ne teşekkür etmesi gerekirdi. UAW, otomotiv işçilerini, sendika yetkililerinden daha kavrayışlı oldukları için övmeli ve önceki anlaşmanın elde edebildiklerinin en iyisi olduğu iddiasından dolayı onlardan özür dilemeliydi.
Ancak, gerçekte, yeni toplu sözleşme otomotiv işçileri için bir zafer değildir ve UAW’nin şimdiki pazarlama kampanyası, sadece, rezil bir anlaşmayı ne yapıp edip dayatma yönündeki önceki çabalarının devamıdır.
Yeni anlaşmanın temel unsurları şunlardır:
* İkinci kademe işçilerine ve iki kademe sisteminin genişletilmesine ilişkin hiçbir üst sınır yok. UAW, anlaşmayı, UAW tarafından ilk olarak 2007’de kabul edilen ve Obama yönetiminin 2009’daki sektör kurtarmasının bir ön koşulu olarak genişletilen, nefret edilen iki kademeli ücret ve yan ödeme sistemini aşamalı biçimde kaldıracakmış gibi yutturmaya çalışmıştır.
Bu sistemi ortadan kaldırmak şöyle dursun, önerilen anlaşma çerçevesinde bir ikinci kademe işçisi, saatlik 29 dolar ücrete ulaşmak için sekiz yıl beklemek zorunda olacak. Başka bir ifadeyle, yeni işe alınmış “ilerleme içinde” bir işçi 2023’e kadar, nominal şartlarda, kabaca bir birinci kademe işçisinin şu anda aldığıyla aynı oranda kazanacak. Ayrıca, bu işçilerin standartların altındaki sağlık hizmetlerinde ve emeklilik haklarında hiçbir değişiklik söz konusu olmayacak.
Bu, gerçekte, UAW’nin ve şirketin, daha yaşlı, daha yüksek ücret alan işçileri bir iş hızlandırma, sert devamsızlık politikaları, erken emeklilik projeleri ve şirket yeniden yapılanması kombinasyonu yoluyla işten ayrılmaya zorlamasını yaygınlaştıracak olan yeni, sürekli olarak daha düşük bir taban ücret ve yan ödeme sistemi kurması anlamına gelmektedir. Birinci kademe işçileri on yılı aşkın süredir bir ücret artışı almadıkları için, sonuç, otomotiv işçilerinin ücretlerinde yirmi yıllık bir donma olacak.
Dahası, çoğu işçi, ikinci kademede en üste ulaşmak için altı yıllık ilerlemenin, UAW ile FCA’nın, sözleşmenin süresinin ötesinde taahhütlerde bulunduğu anlamına geldiğine dikkat çekti. Ama bu taahhütler beş para etmez! Şirket ve UAW (2011 UAW-FCA sözleşmesinin “önemli noktalar”ında), ikinci kademe işçilerin üst sınırını yüzde 25 olarak yeniden düzenlemeyi taahhüt etmişti, ancak bu sözden vazgeçildi.
* Birinci kademe işçilere ve emeklilere hiçbir şey yok. 2007’den önce işe giren işçiler, hayat pahalılığı ödemelerinde hiçbir iyileştirme olmaksızın, dört yıl için aşağılayıcı bir yüzde 6’lık ücret artışı alacaklar. Eğer bu işçiler hayat pahalılığı ödemesi ve UAW sözleşmelerinde geleneksel olarak bulunan yıllık yüzde üçlük imalat iyileştirmesini almış olsalardı, şu anda saatlik 28,50 dolar yerine 51,04 dolar alacaklardı. Sendikanın yönettiği VEBA sağlık hizmetleri fonu altında sosyal yardımları kesilen emekliler, hiçbir şey almayacaklar.
* Önemli sağlık hizmetleri kesintileri için gizli planlar. Her yetersiz ücret artışı, Obama’nın 2018’de yürürlüğe girecek olan sözde aşırı cömert tıbbi planları ile ilgili Cadillac Vergisi gibi cepten yapılan sağlık hizmetleri harcamalarındaki fiyat artışları eliyle tüketilenden fazla olacaktır. UAW, kalitesiz sağlık planlarına kayıt olmayı reddeden işçiler için ilk indirimlerde yüzlerce doların devreye sokulması yoluyla, FCA’nın “maliyet azaltma”sına yardım etmeyi kabul etti.
UAW, sendikanın yönetiminde bir sağlık “kooperatifi” teklifinden geçici olarak vazgeçerken, onun için yeniden bastırmaya kararlı. UAW-General Motors yetkilileri, General Motors (GM) işçilerini dolandırmak için, daha şimdiden, “Kooperatifi Destekleyen Noktalar”ını dağıtıyorlar. Anlaşma, UAW ile FCA arasında, maliyetleri ve sigorta kapsamını azaltma açık niyetiyle, işçilerin sağlık hizmetleri planını Blue Cross Blue Shield firmasından başka bir tedarikçiye aktarmaya yönelik bir anlaşmayı da kapsıyor.
* Taban ücreti artışları yerine kar paylaşımı ve diğer primler. Kar paylaşımı projeleri, yalnızca vergilere ve sendika aidat kesintilerine tabi olmamakla kalmayıp, fazla mesainin, tatil ücretinin, emeklilik maaşlarının ve diğer yan ödemelerin hesaplanması için kullanılan saat ücretlerini arttırmak için de hiçbir şey yapmamaktadır. Otomotiv şirketlerinin yöneticilerinin, Wall Street’in ve UAW’nin başlıca amacı, sabit emek maliyetlerinde herhangi bir artışı önlemektir.
Gelecekteki ücret, parça başı iş sisteminin bir 21. yüzyıl versiyonunun yolunu açacak şekilde, her zamankinden daha sıkı bir şekilde üretkenliğe ve “işçinin sadakati”ne bağlı olacaktır. İşçilerin geçim kaynağı, ücret artışları yerine, şirketin kar seviyelerine rehin alınacak ki bu, işçilerin, ekonomik krizlerin ve üzerinde hiçbir denetime sahip olmadıkları şirket yöneticilerinin basiretsiz ve sıklıkla suç oluşturan kararlarının bedelini ödemeye zorlanacağı anlamına geliyor.
* Detroit’in banliyösündeki Warren Truck’ta ve diğer fabrikalarda yaklaşık 3.000 işin yok edilmesi. Marchionne, FCA’yı “fazla kapasite”yi ortadan kaldırmak ve yatırım maliyetlerini paylaşmak üzere bir büyük birleşme için daha cazip kılmayı istediğini açıkça söyledi (küresel otomotiv sanayisini on binlerce iş pahasına daha fazla sağlamlaştırmayı tetikleyecek bir hamle).
Sözde iş güvencesi taahhütleri, “piyasa bağlantılı hacim düşüşleri veya kayda değer ekonomik gerileme” dahil, “şirketin kontrolünün dışında” koşulların “doğması” durumunda fabrika kapatmaya, satışa ya da şirket varlıklarının bölünmesine izin veren bir cayma maddesini içeriyor.
Anlaşmaya göre, UAW, ulusal sözleşmeyi yeniden başlatmak, tesis “rekabetçiliği”ni geliştirmek ve “iş fırsatları yaratmak” için uygun gördüğü her türlü tavizi uygulama gücüne de sahip. Bu, yalnızca, işçiler arasında, kimin en düşük ücretlerle ve en kötü koşullarda çalışacağı üzerine bir kardeş kavgasını hızlandıracaktır.
* Alternatif Çalışma Programları’nın devam etmesi ve sekiz saat sonrası için fazla mesai ödemelerinin olmaması. Bu, işçileri, aşırı yorucu çalışma programlarının insafına terk edecek ve onların fiziksel, zihinsel ve ailevi yaşamlarının zarar görmesine yol açacaktır.
WSWS’nin “hayır” oyunun ardından yazdığı gibi, ne FCA ne de UAW, otomotiv işçilerine daha iyi bir anlaşma sunma yönünde herhangi bir niyete sahiptir. FCA, karları arttırmak amacıyla küresel otomotiv sanayisindeki emek maliyetlerini daha fazla azaltmayı amaçlayan kapsamlı bir strateji izliyor.
Marchionne, Wall Street’in ve Obama yönetiminin tam desteğine sahiptir. 2008 krizinin ardından, hem Demokratlar hem de Cumhuriyetçiler, servetin işçi sınıfından şirket ve mali sektör seçkinlerine tarihsel aktarımını düzenlemek için çalıştılar. Otomotiv işçilerine yönelik daha ileri bir saldırı, daha düşük ücretler ve sağlık hizmetlerini işçilerin sırtına yükleme yöneliminde son derece önemli görülüyor.
UAW sendikası, bu bağlamda, şirketler ve devlet için bir emek polisi rolü oynamıştır. O, yalnızca ismen bir sendikadır ve gerçekte, şirketlerin yönetim yapılarıyla derinlemesine bütünleşmiştir. UAW, kendi hesabına, işçi sınıfı direnişini bastırırken biricik çıkarı yöneticilerinin maaşlarını korumak olan bir şirket gibi faaliyet göstermektedir.
UAW, FCA ile görüşmeleri boyunca, sözcüğün geleneksel anlamında herhangi bir görüşme yürütmemiştir. O, basitçe, FCA tarafından hazırlanmış bir toplu sözleşmeyi düzmece “önemli noktalar”a ve şirket medyasının yalan kampanyasına dayanarak geçirebileceğini düşünmüştü. Ama bir şey buna engel oldu: Yılların UAW destekli tavizlerini telafi etmeye kararlı olan bilgili ve militan bir işgücü.
Oylama ile sarsılmış olan UAW, buna, son dakikada iptal edilen bir “grev bildirimi” ilanıyla karşılık verdi. Sendika, eldeki şirket yanlısı yeni bir anlaşmayla, yalan ve gözdağı kampanyası yürütüyor.
İlk anlaşma üzerine güçlü “hayır” oyu yoluyla işçiler tarafından ele geçirilen inisiyatif sürdürülmeli ve genişletilmelidir. İşçileri birbirlerine karşı bölme, birinci kademe işçiler ile ikinci kademe işçileri karşı karşıya getirme yönündeki bütün çabalara savaş açılmalıdır.
Bu mücadeleyi yürütmek üzere, her bir fabrikada, mücadelenin yürütülmesini UAW’nin ellerinden almak için taban komiteleri örgütlenmelidir. Bu komiteler, anlaşmayı yenilgiye uğratmak için mücadele etmek, General Motors, Ford ve otomotiv parçası işçileri ile ABD’deki ve uluslararası ölçekteki işçilerin daha geniş kesimleriyle birleşmek için, FCA tesisleri arasında iletişim hatları kurmalıdır.
Yoksulluk ücretleri düzenini ve şirket-mali sektör seçkinlerinin toplum üzerindeki diktatörlüğünü alaşağı etme mücadelesi, işçi sınıfının her iki büyük şirket partisine, şirket yanlısı sendikalara ve onların savunduğu kar sistemine karşı endüstriyel ve siyasi bir karşı-saldırısını gerektirmektedir.
Sayfanın başı
Okuyucularımız: DSWS yorumlarınızı bekliyor. Lütfen e-posta gönderin.
Telif Hakkı 1998-2017
Dünya Sosyalist Web Sitesi
Bütün hakları saklıdır
|
