www.wsws.org/tr/2012/nov2012/chi2-n14.shtml
Çin Komünist Partisi’nin (ÇKP) bugün Pekin’de başlayan 18. kongresi, önderliğin Başkan Hu Jintao ile Başbakan Wen Jiabao’ya geçtiği son önderlik değişiminden bu yana geçen on yıl içinde Çin’deki zenginler ile yoksullar arasında derinleşen uçurumu vurgulamaktadır.
2.270 delege arasında en az 24 özel sektör kodamanı bulunuyor. Medyada yer alan söylentilere göre, onlardan iki milyarder Merkez Komite’ye girebilir. En tanınmış olanı, 11 milyar dolarlık servetiyle Çin’in 2011’deki en zengin adamı olan Liang Wengen. Sany Ağır Sanayi’nin (şimdi dünyanın altıncı büyük sanayi makinaları imalatçısı) başkanı olan Liang, Hu’nun ardılı olarak belirlenmiş Başkan Yardımcısı Xi Jinping’e bu yılın başlarındaki ABD gezisinde eşlik etmişti.
Büyük şirketlerin resmi sözcüsü China Enterprise News, bu durumu, "bu kadar çok sayıda özel sektör iş adamının kongre delegesi olarak seçilmiş olması Parti önderliğinin[kapitalistlere]açık ve uyumlu tavrını yansıtmaktadır" diye övdü.
Liang gibi iş adamları bir yana, üst düzey ÇKP önderlerinin serveti, siyasi güçlerini özel servet edinmek için kullanmamakla yükümlü olan bu kendinden menkul "halkın hizmetçileri" karşısında kabaran yaygın düşmanlık nedeniyle özenle gizli tutuluyor.
Çin’in yasama ve danışma kurumları olan Ulusal Halk Kongresi (UHK) ile Çin Halkları Siyasi Danışma Konferansı’na (ÇHSDK) katılacak delegeler için yayımlanmış kimi rakamlardan, ÇKP delegeleri tarafından bir araya getirilen bu zenginlere ilişkin bir fikir edinilebilir. En zengin 70 UHK delegesi 2011’de 90 milyar dolarlık toplam servete sahipti. ÇHSDK’deki en zengin 70 kişi daha da büyük bir servete sahipti (100 milyar dolar).
2002’deki son iktidar devrinde, Hu Jintao, Jiang Zemin’den yönetimi aldığında, ÇKP programına Jiang’ın "Üç Temsil Teorisi"ni dahil eden önemli bir değişiklik yapılmıştı. Bu teori, onların ve orta sınıfın üst kesimlerinin "en ileri" üretici güçleri ve kültürü temsil ettikleri gerekçesiyle, partinin zengin girişimcilere açılmasını haklı kılmaya çalışıyordu.
Kapitalist sınıfın üyelerinin iktidardaki partiye katılmasına izin verilmesi, Jiang’ın, 1989’daki Tiananmen Meydanı katliamında işçi sınıfı muhalefetinin ezilmesinin ardından kapitalizmin restorasyonunu hızlandırma politikasının mantıksal sonucuydu. Jiang, 1970’lerde başlamış olan kapitalist restorasyon sürecinin bir parçası olarak, devlet mülkiyetinin topyekûn özelleştirilmesine ve Çin’in ulusötesi şirketler için devasa bir ucuz emek platformuna dönüşmesine başkanlık etti.
Şimdi "komünist parti"nin önde gelenleri tarafından kontrol edilen şirket imparatorlukları, en az eski onların Rusya’daki Stalinist mevkidaşları nın Sovyetler Birliği’nin 1991’de dağılmasının ardından el koymuş oldukları kadar büyüktür.
Kongre açıldığında, devlet medyası Hu ile Wen’in [iktidardaki] 10 yılını Çin’in "altın çağı" olarak ilan etti. Gerçekte bu, ülkenin kapitalistleri için "altın" bir dönemdir. 2002’de, Çin’de dolar milyarderleri yoktu. Şimdi, bu ülke, ABD dışındaki en büyük ikinci dolar milyarderleri grubuna sahip (2011’de 271 dolar milyarderi).
Çin’in zenginler listesini yayımlayan Hu Run’a göre, Çinli milyarderlerin sayısı, "görülmeyen milyarderler", ÇKP önderlerinin aileleri hesaba katıldığında tahmin edilenin iki katı -ya da "600’e yakın" olabilir.
New York Times’ın Wen Jiabao’nun ailesinin "gizli serveti" ile ilgili en son haberi Çin’de bir siyasi fırtınaya yol açtı. Ama o, yalnızca, buzdağının bütün ekonomide yaşanan daha kapsamlı sürece işaret eden su üzerindeki tepesidir.
Wen’in karısı Zhang Beili, Çin’in mücevher ticareti yapan önde gelen işkadınıdır. New York Times, şunları yazdı: "Times, onun, daha sonra özelleştirilen devlete ait elmas şirketini yönetme yoluyla akrabalarının azınlık hisselerini milyar dolarlık sigorta, teknoloji ve gayrımenkul yatırımlarına yönlendirmesine yardımcı olduğunu buldu. Çiftin tek oğlu bir teknoloji şirketini 10 milyon dolara Hong Kong’un en zengin adamı Li Ka-shing’in ailesine sattı ve şimdi Çin’in en büyük özel sermaye şirketlerinden biri olan New Horizon Capital’i kurmak için bir diğer yatırım aracını kullandı."
Bloomberg News, Haziran ayında, resmi belgeler üzerine kurulu bir araştırma yaptı ve Başkan Yardımcısı Xi’nin akrabalarının, 1,73 milyar dolarlık bir az bulunur toprak elementleri şirketinde yüzde 18 payı ve bir telekom teknoloji şirketinde 20,2 milyon dolarlık bir hisseyi kapsayan, en az 367 milyon dolar değerinde servet edindiğini buldu.
WikiLeaks tarafından yayımlanan, 2009 yılına ait gizli bir ABD diplomatik iletisi, ÇKP’nin Politbüro Daimi Komitesi’ni (PBDK), Başkan Hu’nun farklı "çıkarları" dengelemek için yönetim kurulunun başkanı gibi davrandığı "büyük bir şirketin yönetim kurulu"na benzetiyor.
Güvenilir kaynaklardan alıntı yapan ileti, Çin Halk Cumhuriyeti’ndeki (ÇHC) üst kademenin "ekonomik pasta"yı nasıl paylaştığını şöyle betimliyor: "xxxxx, Başbakan Li Peng’in ve ailesinin elektrik enerjisiyle ilgili bütün alanları, PBDK üyesi ve güvenlik çarı Zhou Yongkang ile arkadaşlarının petrol alanını, önceki ölmüş önder Chen Yun’un ailesinin ÇHC’nin bankacılık sektörünü kontrol ettiğini; PBDK üyesi ve Çin Halkının Siyasi Danışma Konferansı Başkanı Jia Qinglin’in Pekin’deki büyük gayrımenkul gelişmelerden nemalanan başlıca kişi olduğunu, Hu Jintao’nun damadının Sina.com ve Wen Jiabao’nun karısının Çin’in büyük mücevher sektörünü elinin altında tuttuğunu ‘herkesin bildiğini’ belirtti."
Servetlerine ve genel olarak yeni burjuvaziye olan yaygın düşmanlığın farkında olan ve kitlesel gösterilerden korkan ÇKP önderleri, ülkenin kongredeki seçkinlerini korumak için büyük bir kolluk gücünü seferber ettiler.
Devlet Güvenlik Şefi Zhou, geçen ay, memurlarına, "her türlü düzensizlik, istikrarsızlık ve tehlike unsuru var" dedi ve onların bu önemli olaya [kongreye] yönelik herhangi bir aksaklığın olmamasını garantiye almak zorunda olduklarını söyledi. Bu amaçla, bir savaş halindeymiş gibi, 1,4 milyon kent sakini "gönüllü" devriyeler olarak harekete geçirilirken, [Pekin’e] 100 bin polis sevk edildi. Pekin’de oturan çok sayıda insan ev hapsine alındı.
Kongreye giderken, ÇKP önderliği içinde, yavaşlayan ekonominin ve ABD emperyalizminin Çin’in bölgedeki etkisini kırmaya yönelik saldırgan girişimlerinin kışkırttığı önemli hizipsel çekişmeler ortaya çıktı. Bununla birlikte, taktiksel farklılıklara karşın, bir bütün olarak ÇKP önderliği işçi sınıfına düşmanlıkta birleşmiş durumda.
Xi yönetimindeki "kızıl" oligarşi, çalışanlardan gelen herhangi bir muhalefetle uğraşırken, kendi öncellerinden çok daha acımasız olacaktır. Onlar, yeni burjuvazinin ve işçi sınıfının ucuz emek gücünü sömürmek için Çin’e yüz milyarlarca dolar yatırmış olan ulusötesi şirketlerin mülkiyetini savunmak için hiçbir şeyden çekinmeyeceklerdir.